Βαθύς πολύ βαθύς ο πόνος της αγάπης
όχι στα πρώτα, μα στα ύστερα
γιατί μονάχα απ’ τα ύστερα μαθαίνεις.
Έτσι θ’ αρχίσει. Σε καρποφόρα γη.
Κι όταν φανεί το πλήρωμα του χρόνου
–τότε που όλα θα τελειώνουν
με πίδακες δακρύων και κραυγές
τότε που οι κρουνοί του σώματος θα ρέουν
με άκρα γνώση για τα μελλούμενα-
εκεί θ’ αρχίσει ο πόνος
και στις σχισμές των σπλάχνων
θ’ αναδευτεί και θα μουγκρίσει
ώσπου να βρει την έξοδο.