Η νύχτα λαδώνει τις κλειδώσεις· οινοπνεύματα,
μουσική διαπασών, να μην ακούγεται το τρίξιμο
της μέρας. Κορμιά, έπιπλα, ημίφως, ot κοφτερές σκιές·
γερμανικός εξπρεσιονισμός τα πίνει αντάμα με τα σωθικά
της πόλης· η ερημιά μέσα στο πλήθος.
0 Λόγος των Αθηνών· αποχρώσεις Διονύσιου Σολωμού·
οι ανεξίτηλες έλεγαν, ακόμα και στην παραμόρφωση,
των εφησυχασμών· ας γελάσω. Μια ποίηση δόξα
φυλακισμένη πλέον· ρήτορες, πανεπιστήμια,
ναοί, τόσα εντομοκτόνα.
Δεν επαρκούν οι Εθνικοί ήρωες τώρα να ψυχανεμιστείς
το μέλλον των λέξεων καθώς μετασχηματίζονται κλάδοι
άυλων αρχείων και συνωμοσίες πρωτοκόλλου.
Αρνούμαι να λιώσω στις οξειδώσεις μιας θεραπευτικής
στέρησης· προτιμώ τη σβουνιά του τσιγάρου και της
μπύρας, όπου οι πίντες μετρούν αποστάσεις εν σιγή
ασυρμάτου· μοιρολόι οινοπνεύματος· έδαφος
δοκιμασμένο· οι συνήθεις πλημμυροπαθείς.
Η πίστη μου τώρα δα δεν είναι αιχμηρή· ποικιλία
κονιάκ τη στομώνει τριάντα ευρώ οι τρεις γουλιές
θανάτου. 0 θάνατος· τρεις
σε μεθυσμένη θάλασσα απλωτές.