Τρείς φορές περπάτησα
Πλάϊ στο άγριο κύμα
Βουλιάζαν τα βήματα στην ακρογιαλιά
Κι όταν σε συνάντησα
φόρεσα το σχήμα
Το έναστρο που αγάπησες
κόσμε βασιλιά

Οπωσδήποτε μαζί σου
έτσι έπρεπε
την πληγή μου η φωνή σου
την ανέτρεπε
Οπωσδήποτε μαζί σου
όλα τα ‘ξερα
πως θ’ ανθίζαν τα κλαδιά μου τα κατάξερα

Τρεις φορές εδιάβηκα
τα βαθιά χαντάκια
βούλιαζε στα χώματα ο παλιός ναός
Κι όταν σε συνάντησα
Μου ‘ρθαν τα μεράκια
Κι έγινες ο λόγος μου
ο παντοτινός