Τους λυγμούς μας τους ακούν μόνο τα πουλιά
Αυτά που πετάν ελεύθερα κι αυτά που αγρυπνούν σε κλουβιά

Κι αυτά που ποτέ μας δεν είδαμε
Γιατί ποτέ δεν κατέβηκαν τόσο μα τόσο χαμηλά

Τους λυγμούς μας τους ακούνε κι αυτά
Και κελαηδούν κελαηδούν
Κελαηδούν στοιχειωμένα

Τη σιωπή μας την ακούν μόνο τα πουλιά
Ακόμα κι αυτά που ’ναι βαλσαμωμένα

Πάνω σε γκρίζα βάθρα σαλεύουν τα παγωμένα τους φτερά
Απαλά, μυστικά μη τυχόν και τα πάρει χαμπάρι κανένας

Και κελαηδούν κελαηδούν
Κελαηδούν λυτρωμένα