Σαν μαραμένο ασθενικό
Δεντράκι στη Σελήνη

Γιορτάζει η ψυχούλα μου
Και μόνη μπεκροπίνει

Κρασί σκληρό, πικρό, φτηνό
Από του Χάροντα τ’ αμπέλια

Κι αναριγούν οι βράχοι γύρω μου
Στα σκοτεινά μου γέλια

Σαν καραβάκι χάρτινο
Στα τρίσβαθα του Κρόνου

Βουλιάζει η ψυχούλα μου
Και τα πανιά της λιώνουν

Οι αγάπες μου τρελά πουλιά
’πο πάνω μου πετούνε

Και μες στην άηχη σκοτεινιά
Θλιμμένα κελαηδούνε