Πόσο ανόητοι κι όμως απτόητοι
γύρω μας χτίζουμε κάστρα,
μια σκάλα βρήκαμε για λίγο βγήκαμε
νύχτα ν’ αγγίξουμε τα άστρα.

Πόσο αδιάφοροι κι όμως παράφοροι
πόσο μωροί και μοιραίοι,
άλλοι στον ύπνο μας κι άλλοι στον ξύπνιο μας
στον έρωτα μας λαθραίοι.

Πόσο ανόητοι κι όμως απτόητοι
τι κι αν περάσαν τα χρόνια
μαζί κινήσαμε, χώρια βαδίσαμε
ώσπου μας κλείσαν τα χιόνια.

Πόσο αδιάφοροι κι όμως παράφοροι
πόσο μωροί και μοιραίοι,
άλλοι στον ύπνο μας κι άλλοι στον ξύπνιο μας
στον έρωτα μας λαθραίοι.

Πόσο ανόητοι κι όμως απτόητοι
και στην αγάπη δραπέτες,
τρανοί στα δράματα, τυφλοί στα θάματα
και στη χαρά μας επαίτες.

Πόσο αδιάφοροι κι όμως παράφοροι
πόσο μωροί και μοιραίοι,
άλλοι στον ύπνο μας κι άλλοι στον ξύπνιο μας
στον έρωτα μας λαθραίοι.