Λάθος μεριά ξέμεινα εδώ
στην άλλη πρέπει να σταθώ
μα το ποτάμι είναι βαθύ
και περιμένω την στιγμή

Να χάσει λίγο απ’ την ορμή
με μια βαθιά μου αναπνοή
ίσως με μια δρασκελιά
να το περάσω τελικά

Μέσα στα ίσως και τα αν
μάλλον μου ήτανε γραφτά
Τα πάντα να με προσπερνάν
στα ισιώματα αφού σκόνταφτα

Μονάχα με ταρακουνάει
στο αύριο να ‘μαι επιβάτης
και τα ποδάρια μου κουνάει
σαν να ‘μουνα χρόνια σακάτης

Την άλλη βλέπω από ψηλά
μια καταιγίδα έναν χαμό
να μην αφήνει τίποτα
γύρω μου όρθιο ή στεγνό

Και να κοπάσει καρτερώ
μα έλα δε γίνονται αυτά
κι έρχεται όλο πιο κοντά
έρχεται όλο πιο κοντά…

Εσυ που ξέρεις λες τη μοίρα
δες την παλάμη μου καλά
απ’ τη ζωή πες μου τι πήρα
τα βλέπεις λίγα ή πολλά

Τα όνειρα δεν σταματάνε
τι κι αν μας ρίχνουν σε φαράγγι
έρχονται λέει κι απαντάνε
στων ανθρώπων την ανάγκη