Στα μάτια σου η ανατολή
στα χείλη σου η δύση
μου βάλαν στην ψυχή φτερά
κι έτσι θα φτάσω μια νυχτιά
να ξεδιψάσω μια σταλιά
σε κρουσταλλένια βρύση.

Ταξιδευτής εγώ θα τραγουδώ
με νότες της καρδιάς μου
και αν φαλτσάρω πουθενά
μη με μαλώσεις και πονώ
και σβήσεις τα όνειρα μου.

Κρατώ τον φόβο αγκαλιά,
τη λύπη από το χέρι
να μην τα δεις ποτέ ξανά
και σου πληγώσουν την καρδιά
μόνο δεντρόφυλλα για συντροφιά
θα έχεις πια και της αυγής το αστέρι.