Χίλιοι διαβάτες περάσανε
μπροστά στο ρημοκλήσι
κι ούτε κανένας στάθηκε
σκυφτός να προσκυνήσει
Πέρασε κι ένα παιδί
με βουρλισμένη σκέψη
και γύρευε τη μάνα του
να ‘ρθει να το ορμηνέψει
να μάθει την αλφάβητο
το γράμμα να διαβάζει
όμως η μικρομάνα του
έχει καιρό πεθάνει
και ποιος θα στέλνει γράμματα
τον πόνο του να γιάνει
Τώρα στην μαύρη ξενιτιά
τη μοίρα καταριέται
«τι τα ‘θελα τα γράμματα»
κρυφά παραπονιέται