Άστα, χάλια είμαι και απόψε πάλι,
άστα, δίπλα σου θα μέτραγα τα άστρα
μόνος μου μετράω τα γιατί.

Κλείσε, πριν μ’ ακούς να κλαίω πάλι.
κλείσε κάνεις την φιλάνθρωπη, δεν είσαι
και ούτε στο ζητάω στην τελική.

Ξέχασες εδώ κάποιες χιλιάδες σ’ αγαπώ
που τ’ ακούω και μου σκάνε στο μυαλό.
Παίρνεις και από πάνω σε μια άκυρη στιγμή
να ρωτήσω κάτι δηλαδή.

Πως την έχεις δει, μια χαρά παιδί
μ’ έκανες ότι αγαπάω να έχω σιχαθεί.
Πως την έχεις δει, έχεις τρελαθεί
ποιος έχει αγαπήσει πιο πολύ.

Άστα, πως θα την παλέψω πάλι,
άστα, χιόνι η στεναχώρια και όλα άσπρα
να σε θέλω έχω κουραστεί.

Κλείσε, τέρμα η κουβέντα, έλα κλείσε,
μην ρωτάς το πρόβλημα, εσύ είσαι
όπως και η λύση πάλι εσύ.

Ξέχασες εδώ κάποιες χιλιάδες σ’ αγαπώ
που τ’ ακούω και μου σκάνε στο μυαλό.
Παίρνεις και από πάνω σε μια άκυρη στιγμή
να ρωτήσω κάτι δηλαδή.

Πως την έχεις δει, μια χαρά παιδί
μ’ έκανες ότι αγαπάω να έχω σιχαθεί.
Πως την έχεις δει, έχεις τρελαθεί
ποιος έχει αγαπήσει πιο πολύ.