Σήκωσα μόνος μου στα σύννεφα κατάρτι
έχτιζα χρόνια ένα ξύλινο σκαρί
θα ’χω γι’ αδέρφια μου τον ήλιο και τ’ αλάτι
και μια σημαία να χωράει όλη η γη

Μόνο το κύμα θα χαϊδεύει το κορμί μου
όπως θα στέκω βασιλιάς στην κουπαστή
μα όποια σειρήνα δεν τρομάξει το φιλί μου
όρκο θα δώσω του αιώνιου εραστή

Δως μου μια θάλασσα να φύγω
έχω ανοίξει τα πανιά
όταν φυσά να καταλήγω
σ’ αχαρτογράφητα νησιά

Δως μου μια θάλασσα για να ’χω
σπίτι μου και παρηγοριά
και για στεριά μου κάποιο βράχο
μες του πελάγου τ’ ανοιχτά

Βλέπω παρέλαση χορεύουν οι κουρσάροι
και πειρατές κρατούν σεντούκια θησαυρούς
δίχως πυξίδα και με αδειανό αμπάρι
για περιπέτειες σε νέους ουρανούς