Ποιος αγαπά τον θάνατο,
ποιος χαίρεται τον πόνο,
ποιος μου πληγώνει το όνειρο
και την αυγή νυχτώνω.

Ποιος για τη μοίρα μου ρωτά,
ποιος άνθρωπος δικός μου,
ποια πίκρα μέσα μου πετά,
και με τρομάζει φως μου.

Συχνά θολώνω το νερό
σα θηλυκό ελάφι
για μιαν αγάπη που έφυγε,
για μια ψυχή που εχάθη.

Ποιος φυλακίζει τη χαρά,
τη λύπη ποιος γιορτάζει,
ποιος με πηγαίνει στον γκρεμό
και λέει πως μ’ αγκαλιάζει.