Τα πρώτα μου τα βήματα,
είχαν στραβοπάτηματα
με πέταγαν απ' έξω.
Με βάζανε τα επόμενα,
σαν δένδρα αναρριχόμενα
τον ήλιο να γυρέψω.

Μπερδεύτηκα, παιδεύτηκα μες της ζωής τις στράτες,
αγάπησα, ερωτεύθηκα και της βροχής τις στάλες.
άχ, και της βροχής τις στάλες

Βάζουν σημάδια από ψηλά
στις διαδρομής το σαματά
θέλουν το Φως κι αντέχουν.
Δεν τον φοβούνται τον βοριά,
τα βήματα μου σταθερά
με την ψυχή μου βλέπουν.