Με το ριζικό στο βλέμμα
ψάχνεις τη βραδιά
που ξορκίζει τα γραμμένα
τα παντοτινά.

Δίνεις χρόνο στην ελπίδα
και με βήμα αργό
για να ξεγελάς τη μοίρα
μπαίνεις στο χορό.

Σε κανέναν δε χρωστάς, σου μιλώ…
βλέμμα και ψυχή ψηλά, σε κοιτώ...
Μια στιγμή κι αν ζήσεις μην τη χαραμίσεις
μη χαρίζεις τη ζωή στον γκρεμό
μια κραυγή μι' ανάσα, μια ζωή σαν φάρσα
το δικό μας ριζικό.

Ένα κοφτερό μαχαίρι
δίνει η ζωή
κι είναι στο δικό σου χέρι
σε ποιον θα στραφεί.

Ξέρεις τώρα είναι η ώρα
να λογαριαστείς
ή θα σκύψεις το κεφάλι
ή θ' αναστηθείς.