Εγώ 'μαι άντρας, είμαι και μάτσο
και κάτσε σούζα μην σκάσω μπάτσο
κι αν το χαστούκι αυτό δεν φτάνει
έχω και κάμα για το φουστάνι.

Κι άμα δεν φτάνει έχω στιλέτο
και δεν σ' αφήνω, κατάλαβέ το
αν δεν μπορείς και δε βαστάς να 'σαι με μένα
τότε δεν θα 'σαι, να το ξέρεις, με κανένα.

Μ' ακούς Αννίσα και Κωνσταντίνα
Γαρυφαλλιά, Ντόρα κι Ελόνα
μαχαιρωμένη, στραγγαλισμένη
τεμαχισμένη σε μια κρυψώνα.

Μ’ ακούς Ελένη κι εσύ Καρολάιν
Μαρία, Μόνικα και Νεκταρία
η αγωνία σου είναι ποτάμι
που το μπαζώνει η αδιαφορία.

Δεν είναι πάθος, ούτε μανία, το λένε απλά γυναικοκτονία.
Δεν είναι πάθος, ούτε μανία, το λένε απλά γυναικοκτονία.

Εμείς οι δύο πάμε πακέτο
ο ανδρισμός μου έθεσε βέτο
αν δεν μπορείς να είσαι με μένα
τότε δεν θα 'σαι και με κανένα.

Θα σ' αγαπάω όσο γουστάρω
κι αν μου την κάνεις θα δεις το Χάρο
κι άμα ξανά, με μας τους δυο, χαλάσει η φάση
μάνα το σπλάχνο σου ποτέ δεν θα χορτάσει.

Ακούν τα δέντρα στη Μακρινίτσα
κι οι μαύροι δρόμοι μες στην Αθήνα;
Ακούει η Ρόδος, ακούει Κρήτη
Θεσσαλονίκη και Αργολίδα;

Από τη Ζάκυνθο στο Περιστέρι
κυλάει το αίμα, δαγκώνει η βία
στη Λακωνία και στη Μεσσηνία
στης Φολεγάνδρου την παραλία.

Δεν είναι πάθος, ούτε μανία, το λένε απλά γυναικοκτονία.
Δεν είναι πάθος, ούτε μανία, το λένε απλά γυναικοκτονία.