Μια πεταλούδα που μέθυσε η ζωή
ένοιωσε του έρωτα τα βέλη ένα πρωί
και τα παρθένα φιλιά της σπαταλά
σε κείνον που την ξεγελά

Να την αφήσει της ήτανε γραφτό
κλαίει εκείνη για το λατρευτό
και ακούει ψηλά απ' τα κλώνια
τα πουλάκια με συμπόνια
να της λεν αυτό

Πονεμένη ψυχή
στη ζωή μοναχή
διώξε πιά τον καημό σου
και ο στεναγμός σου
ας μην αντηχεί

Ματωμένη καρδιά
πάλι κάποια βραδιά
θα ξανάρθει η χαρά σου
και τα όνειρά σου
θα ειν' όλο ευωδιά

Πονεμένη ψυχή, δόλια ψυχή
στη ζωή μοναχή, πάντα εσύ μοναχή
διώξε πιά τον καημό σου
και ο στεναγμός σου
πια ας μην αντηχεί

Ματωμένη καρδιά
πάλι κάποια βραδιά
θα ξανάρθει η χαρά σου
και τα όνειρά σου
θα ειν' όλο ευωδιά