Σαν ψευδαίσθηση μου φαίνεται το χθες
τα λόγια αγάπης που ήξερες να λες
όλα ψέμα.
Κι αν σε πίστευα στις δύσκολες στιγμές
κατάντησες συντρίμμια τις χαρές,
τώρα ζήσε με ενοχές.

Την πόρτα που χτυπάς καρδιά μου
τώρα πια δεν σου ανοίγω
και στου μυαλού τον πυρετό
τις αναμνήσεις σβήνω.
Κρατάω τα καλά, αυτά τα μεταξύ μας
κι ας μην ήτανε πολλά.

Τα αισθήματα χαράμισα
μα για σένα δεν μετάνιωσα
έτσι είναι ο χαρακτήρας μου
να κοιτάω μπροστά.

Τα αισθήματα χαράμισα
και η καρδιά μου που σου άνοιξα
το κλειδί στην πόρτα γύρισα
και άδικα χτυπάς, μάθε να αγαπάς.

Μην μου κάνεις απολογισμό του χθες
ποτέ δεν αποφάσισες τι θες
σκάρτοι όρκοι.
Και στα πόδια μου εδώ παρακαλάς
τα θρύψαλα κομμάτια της καρδιάς
δεν κολλάνε πια για εμάς.

Την πόρτα που χτυπάς καρδιά μου
τώρα πια δεν σου ανοίγω
και στου μυαλού τον πυρετό
τις αναμνήσεις σβήνω.
Κρατάω τα καλά, αυτά τα μεταξύ μας
κι ας μην ήτανε πολλά.

Τα αισθήματα χαράμισα
μα για σένα δεν μετάνιωσα
έτσι είναι ο χαρακτήρας μου
να κοιτάω μπροστά.

Τα αισθήματα χαράμισα
και η καρδιά μου που σου άνοιξα
το κλειδί στην πόρτα γύρισα
και άδικα χτυπάς, μάθε να αγαπάς.