Κι έγινα ο άνθρωπος νησί
Όπως θα το έλεγες κι εσύ
ένα νησί χωρίς λιμάνι
Κανένα πλοίο εδώ δεν φτάνει

Ζω σε ένα σπίτι τακτικό
Ξεπέρασα τον πανικό
Στον ήλιο ή την συννεφιά
Δεν έχω ανάγκη συντροφιά

Άφησα το παράθυρο ανοιχτό
Θαρθει ένα απόγευμα καλοκαιρινό
Μοιάζει η πόλη πέλαγο άγνωστο
Κι είναι όλο δικό μου

Τώρα είμαι ο άνθρωπος νησί
Που ούτε αγαπά ούτε μισεί
Πήγα απ´τα ύψη σου ως τα βάθη
Μα από το πάθημα εχω μάθει

Πως είναι οι άνθρωποι νησιά
Που πλέουν μες στη μοναξιά
Γέλασα,γελάστηκα
Ξέχασα,ξεχάστηκα…

Κι άφησα το παράθυρο ανοικτό
Έξω είναι απόγευμα καλοκαιρινό
Μοιάζει η πόλη πέλαγο άγνωστο
Κι είναι όλο δικό μου