Πες της το μ’ ένα γιουκαλίλι
γκρινιάζει κάποιος φωνογράφος
πες μου τι να της πω Χριστέ μου
τώρα συνήθισα μονάχος

Πες της το μ’ ένα γιουκαλίλι
λόγια για λόγια κι άλλα λόγια
αγάπη πού `ναι η εκκλησιά σου
βαρέθηκα πια στα μετόχια

Αχ, αν ήταν η ζωή μας ίσια
πώς θα την πέρναμε κατώπι
μα αλλιώς η μοίρα το βουλήθη
πρέπει να στρίψει σε μια κόχη

Τάχα, παρηγοριά θα βρούμε
η μέρα φόρεσε τη νύχτα
όλα είναι νύχτα όλα είναι νύχτα
κάτι θα βρούμε ζήτα ζήτα

Πες της το μ’ ένα γιουκαλίλι
βλέπω τα κόκκινά της νύχια
μπρος στη φωτιά πως θα γυαλίζουν
και τη θυμάμαι με το βήχα.