Σαν τραβούσαν οι λεβέντες μας την τράτα
στου νησιού μας το λιμάνι της χαράς
εξεχώριζε σε ομορφιά και νιάτα
ο λεβέντης, ο Νικόλας ο ψαράς

Μα ένα βράδυ ξεκινάει με μια σκούνα
δίχως διόλου τον καιρό να φοβηθεί
και τον άρπαξε μια άγρια φουρτούνα
και για πάντα από τότε έχει χαθεί

Θάλασσα, θάλασσα τι σου 'χουν κάνει
και δεν αφήνεις σπίτι να χαρεί
πόσες χαρές μας πνίγεις στο λιμάνι
θάλασσα, θάλασσα φαρμακερή

Θάλασσα μάγισσα γεμάτη νάζια
που όλο διαλέγεις τα πιο όμορφα παιδιά
και κάτω από τη ποδιά σου τη γαλάζια
είναι κρυμμένη η μαύρη σου καρδιά

Πόσα όνειρα δεν έχουν ναυαγήσει
μες της θάλασσας τα κρύα τα νερά
πόσες μάνες μες τα μαύρα έχεις ντύσει
και τους στέρησες τη μόνη τους χαρά

Η μικρή νησιωτοπούλα στ' ακρογιάλι
με τα ξέπλεκα μαλλιά χωρίς μιλιά
κλαίει εκείνον που τον πήρε κάποια άλλη
κάποια νύχτα στην υγρή της αγκαλιά

Θάλασσα, θάλασσα τι σου 'χουν κάνει
και δεν αφήνεις σπίτι να χαρεί
πόσες χαρές μας πνίγεις στο λιμάνι
θάλασσα, θάλασσα φαρμακερή

Θάλασσα μάγισσα γεμάτη νάζια
που όλο διαλέγεις τα πιο όμορφα παιδιά
και κάτω από τη ποδιά σου τη γαλάζια
είναι κρυμμένη η μαύρη σου καρδιά