Η βραδιά, μια Παναγιά
μ’ ασημένια κρίνα,
αχ, καημένη μου καρδιά,
πάνε τώρα εκείνα.

Η βδομάδα μας χλωμή,
πατημένο γιούλι,
το πικρό, πικρό ψωμί
και το μεροδούλι,
το πικρό, πικρό ψωμί
και το μεροδούλι.

Σαν φτωχό, φτωχό πουλί
που κουτσαίνει λίγο,
με πονάει η βραδιά πολύ,
ώρα πια να φύγω.

Η βδομάδα μας χλωμή,
πατημένο γιούλι,
το πικρό, πικρό ψωμί
και το μεροδούλι,
το πικρό, πικρό ψωμί
και το μεροδούλι.