Σιγά σιγά αφέθηκα στις φλόγες σου
και δόθηκα σμιλεύοντας την μοναξιά μου
και τώρα πια μαζεύω τα κομμάτια μου
μα πού κουράγιο, για να σηκωθώ.

Και πώς με συγκρίνεις
κρυώνω κι έξω βρέχει λησμονιά
και πώς με αφήνεις
να χτίζω στην κενή σου αγκαλιά.

Μες στου μυαλού μου τώρα τα χαλάσματα
ψάχνω εικόνες για να βρω τον εαυτό μου
και της ψυχής μου όλα τα φαντάσματα
είναι θαμώνες στο άδειο μου κορμί.

Και πώς με συγκρίνεις
κρυώνω κι έξω βρέχει λησμονιά
και πώς με αφήνεις
να χτίζω στην κενή σου αγκαλιά.