Το βράδυ σ’έκρυψε βουβά
στο βιολετί σκοτάδι
βαθύς ο χτύπος του κουβά
στο διπλανό πηγάδι

Ο κάθε δρόμος βγάζει αργά
μπρος στην δική σου πόρτα
πικρό φεγγάρι σεργιανά
στα πεθαμένα χόρτα

Ποτίζει τα βασιλικά
κι είναι πληγή και πόνος
μύρα νωπά
μύρα γλυκά
και τ’ανασαίνω μόνος