Όταν ξυπνήσει το πρωί
αφού ντυθεί και χτενιστεί
χορεύει, τρέχει, τραγουδά
και με τα μάτια ανοιχτά
καμαρωτή, είν΄ η Ξανθή
να περιμένει τη ριπή

Χρόνια σε βράχους, σε νησιά
σαν τα πουλιά μεσ΄ τα κλουβιά
δίχως στην αγκαλιά παιδί
το νήμα αρχίζει απ΄ την αρχή
να το κεντά, προσεκτικά
μια κατακόκκινη καρδιά

Ένα κουβάρι, κόμποι σφιχτοί
σε δρόμο ανηφορικό
δύσκολο άγριο και μακρύ
σκαμπανεβάσματα σωρό
μη σταματάς, μη φοβηθείς
σειρά σου για να τον διαβείς

Μία κλωστή μας διαπερνά
πάνω σ΄ αυτό το κέντημα
μέχρι να ολοκληρωθεί
όποτε πρέπει και μπορεί
κοίτα καλά, χτύπα σωστά
την τελευταία βελονιά

Σε μία άλλη εποχή
μπροστά σου θα ΄ρθει να τη δεις
τ΄ όπλο της πάλι θα κρατά
όμορφη πάντα όπως παλιά
μην ψάχνεις αλλού, εδώ κι εκεί
μέσα σου είναι η Ξανθή