Ξυπνάω κι έχω νεύρα, μου φταίνε όλοι κι όλα τακτικά
το χρόνο μου πετάω, σε πράγματα ασήμαντα, μικρά.
Στο τρέξιμο η ζωή μου, δε σταματώ να πω ένα ευχαριστώ
και θεωρώ τα πάντα πως πρέπει να ‘ναι όπως θέλω εγώ.

Μα εσύ συνέχεια γελάς, ποτέ δε γκρινιάζεις
σταυρό κουβαλάς, ποτέ δεν το βγάζεις.
Τον κόσμο ομορφαίνεις, τον κόσμο αγαπάς
κακία δεν κρατάς σε κανένα.
Είσαι ένα θαύμα του Θεού πάνω στη γη
μου δίνεις δύναμη και πίστη ότι μπορεί
να γίνω κάποια μέρα σαν κι εσένα.

Κοιμάμαι με το ζόρι, οι σκέψεις στο μυαλό ωκεανός
κοιτάω τις επαφές μου, ποιος είναι φίλος μου πραγματικός.
Ο γείτονας ακούει, στο τέρμα μες στη νύχτα μουσική
μέσα σε αυτήν την τρέλα η σκέψη σου και μόνο με ηρεμεί.

Μα εσύ συνέχεια γελάς, ποτέ δε γκρινιάζεις
σταυρό κουβαλάς, ποτέ δεν το βγάζεις.
Τον κόσμο ομορφαίνεις, τον κόσμο αγαπάς
κακία δεν κρατάς σε κανένα.
Είσαι ένα θαύμα του Θεού πάνω στη γη
μου δίνεις δύναμη και πίστη ότι μπορεί
να γίνω κάποια μέρα σαν κι εσένα.

Φτάνει πια με τον εγωισμό μου,
φτάνει πια με τον κακό εαυτό μου
δίπλα σου με την καρδιά ανοιχτή.

Μα εσύ συνέχεια γελάς, ποτέ δε γκρινιάζεις
σταυρό κουβαλάς, ποτέ δεν το βγάζεις.
Τον κόσμο ομορφαίνεις, τον κόσμο αγαπάς
κακία δεν κρατάς σε κανένα.
Είσαι ένα θαύμα του Θεού πάνω στη γη
μου δίνεις δύναμη και πίστη ότι μπορεί
να γίνω κάποια μέρα σαν κι εσένα.