Είναι χειμώνας κι είναι κρύο κι όλο βρέχει
κι απόψε ο νους μου που θλιμμένος περπατά
για να βρει λίγη ζεστασιά σε κείνη τρέχει
που μες τα χέρια της την άνοιξη κρατά

Τον τρέμω ετούτο το χειμώνα μακριά σου
τρέμω τις μπόρες και το κρύο το φριχτό
γιατί εφέτος θα μου λείπει η αγκαλιά σου
και δεν θα έχω που να τρέξω να κρυφτώ

Μη μ' αφήνεις μοναχό μου, μη ' αφήνεις
θέλω απόψε λίγο δίπλα μου να μείνεις
κι ας χαθώ κι εγώ και όλες μου οι ελπίδες
μες των μαύρων σου ματιών τις καταιγίδες

Έλα αυτό το βράδυ, έλα κι αν αστράφτει και βροντά
θα μυρίσει καλοκαίρι σαν καθίσουμε κοντά

Έλα απόψε μες τη νύχτα αυτή την κρύα
που έχω πλήξει απ' της βροχής τη φλυαρία
έλα απόψε λίγο δίπλα μου να μείνεις
μη μ' αφήνεις μοναχό μου, μη μ' αφήνεις

Δεν φταίω εγώ αν είμαι τόσο παγωμένος
μα φταις εσύ που μ' είχες πείσει ένα πρωί
ότι ποτέ τέτοιος χειμώνας λυπημένος
δεν θα με βρει χωρίς εσένα στη ζωή

Κι αυτό που μου 'πες θα το πίστευα ως τα τώρα
και της φωνής σου θα με ζέσταινε ο αχός
μα όταν δεν σ' ένοιωσα αγκαλιά στην πρώτη μπόρα
τότε κατάλαβα πως είμαι μοναχός