Έφυγε το τραίνο νύχτα βροχερή
μου ‘πεφτε το δάκρυ σαν ψιλή βροχή,
ήταν ο καημός πόνος μου κρυφός,
πόνος δίχως άκρη και φαρμακερός.

Νύχτα φεύγουνε τα τραίνα
δίχως να μιλάνε,
νύχτα και τα περασμένα
σαν πουλιά πετάνε.

Έφυγε το τραίνο, χάθηκες κι εσύ
όνειρο χαμένο βλέπω στη βροχή,
μέσα στην νυχτιά τραίνα και πουλιά
θα σας περιμένω με κρυφή χαρά.

Νύχτα φεύγουνε τα τραίνα
δίχως να μιλάνε,
νύχτα και τα περασμένα
σαν πουλιά πετάνε.