Κυριακή χαράματα ήτανε θυμάμαι
που σαν αίμα κύλησες μέσα μου γλυκά.
Μου είπες δε χωρίζουνε όσοι αγαπάνε
κι ύστερα με διάλυσες ψυχολογικά.

Κυριακή χαράματα έρωτας με βρήκε
πήγα στον παράδεισο πρώτη μου φορά.
Έφυγες κι απότομα η ψυχή μου βγήκε
κι από τον παράδεισο κόλαση ξανά.

Κυριακή χαράματα άδειο το μπουκάλι
ψάχνω την εικόνα σου μέσα στο γυαλί.
Την ζωή μου θα έδινα να σε αγγίξω πάλι
και να ακούσω να μου λες σ’ αγαπώ πολύ.

Κυριακή χαράματα έρωτας με βρήκε
πήγα στον παράδεισο πρώτη μου φορά.
Έφυγες κι απότομα η ψυχή μου βγήκε
κι από τον παράδεισο κόλαση ξανά.