Λίγο λίγο ξεδιπλώνω
τα κρυμμένα πάθη σου
στη ψυχή μου πάνω λιώνω
τα μεγάλα λάθη σου

ένας κύκλος η αγάπη
πάντοτε κλειστός
μα της λήθης το κιτάπι
δρόμος ανοιχτός
μονοπάτια και παλάτια
πάντα θ’ ανεβείς
μα αν σε γέλασαν τα μάτια
μες τα πρώτα σκαλοπάτια
πάλι θα βρεθείς

κι αν τα χάδια ‘γίναν πίκρες
και οι πίκρες θάλασσα
σαν το βάλσαμο τις ήπια
κι ούτε δάκρυ στάλαξα

ένας κύκλος η αγάπη
πάντοτε κλειστός
μα της λήθης το κιτάπι
δρόμος ανοιχτός
μονοπάτια και παλάτια
πάντα θ’ ανεβείς
μα αν σε γέλασαν τα μάτια
μες τα πρώτα σκαλοπάτια
πάλι θα βρεθείς

Λίγο λίγο ξεδιπλώνω
τα κρυμμένα πάθη σου
στη ψυχή μου πάνω λιώνω
τα μεγάλα λάθη σου