Τ' αυτιά μου κλείνω κι όμως ακούω
κάθε σου λέξη και κάθε ανάσα
κι ύστερα δίνω στον Διάολο πάσα
σαν το σκυλάκι υπακούω.

Τ' αυτιά βουλώνω σαν Οδυσσέας
μα η φωνή σου ξανά τρυπώνει
και μες στο νου μου αχό σηκώνει
χτύπος γερός παλιάς ρομφαίας.

Τ' αυτιά τρυπάω με μια βελόνα
που 'ναι φτιαγμένη από ατσάλι
κι όμως -για κοίτα!- σ' ακούω πάλι
σαν του μαρτύριου σταγόνα.