Φύγαν τα χελιδόνια
τα χιόνια φάνηκαν στα βουνά
μα η θύμησή σου μένει
και πάντα ίδια με τυραννά

Στ' ατάλειωτα τα μάκρη
του χρόνου που περνά
βουβός με δίχως δάκρυ
σε περιμένω να 'ρθεις ξανά

Μα ξέρω πως δεν θα ΄ρθεις
κι όμως ελπίζω παντοτινά

Του φθινοπώρου ηρθ' η μονοτονία
που τη ψυχή γεμίζει μελαγχολία
φύγαν τα χελιδόνια ζευγαρωμένα στη ξενιτειά
κι εγώ μονάχος μένω και περιμένω τη χειμωνιά