Κοιμήσου κι ονειρέψου πριν να μεγαλώσεις
Πριν αυτός ο κόσμος σε ξυπνήσει.
Κοιμήσου, σου ‘χω στρώσει για να μην κρυώσεις
Και στο μαξιλάρι σου έχω αφήσει…

Τα πάθη σου, τα λάθη σου, τα χρέη και τα άγχη σου
Και όλη την αγάπη σου, Αγάπη που δε σπάει.

Στα πρώτα μου τα βήματα πατώ δικές σου νότες
Και η φωνή σου με κρατά σφιχτά να περπατήσω
Τη μια βαστάς το χέρι μου στις αρχικές μου βόλτες
Την άλλη φεύγω τρέχοντας τον κόσμο να γυρίσω.

Τώρα που ψήλωσα αρκετά κι έχω δική μου κρίση
Κρίνω το Σήμερα σκληρά, εχθές που είχες χτίσει.

Πονάω στην πρεμιέρα σου, δακρύζω σαν μ’ αρνείσαι
Μα καμαρώνω τα φτερά που ανοίγεις να πετάξεις
Ταΐζω την ελπίδα μου καλύτερος να είσαι
Να βγάλεις λάθος μια γενιά και όλα να τα’ αλλάξεις.

Έχω μια έννοια στην καρδιά και μη με αποπάρεις
Σ’ ένα αμάρτημα απ’ τα εφτά μην πέσεις και φαλτσάρεις.

Τα ψέματα που είπα πόσο να κρατάνε
Ορκίστηκα ποτέ να μη σου μοιάσω
Μα μέσα στον καθρέφτη, χρόνια σαν περνάνε
Εσένα βλέπω πάντα όταν κοιτάξω.

Κανείς δε σχεδιάστηκε αλάνθαστο μοντέλο
Κι εγώ με τις ευθύνες μου ακόμα να τα βρούμε
Θα μένω όμως δίπλα σου στα πιο βαθιά σου “θέλω”
Να έχεις να στηρίζεσαι μέχρι να χωριστούμε.

Όταν βγαίνεις απ’ τη ρότα να έχεις να γυρνάς
Είμαι ρίζα, είμαι βάση, σημείο αναφοράς.
Πώς φέρνεις βόλτα τη ζωή, πώς ξεπερνάς τον τρόμο ;
Της μοναξιάς την απειλή σε στίχο τελευταίο
Φυλάω το τραγούδι σου που μου ‘δειξε το δρόμο
Στη λήξη αυτής της διαδρομής για σένα να το λέω.

Πατέρα, μεγάλωσα πολύ μα όλα τα θυμάμαι
Τραγούδησέ μου μια στροφή να πάψω να φοβάμαι.

Αν κάποτε με χάσεις, μέσα σου να ψάξεις
Στις φλέβες σου κυλάω, είμαι αίμα.
Αν τύχει και λυγίσεις να μη γονατίσεις
Να στέκεσαι, αυτό είναι το θέμα.

Το στοίχημα δεν είναι να ζήσουμε για πάντα
Το “πάντα” μεσ’ το χρόνο δε χωράει
Το μόνο που θα μείνει είναι ν’ αγαπήσεις
Αγάπα με μια αγάπη που δε σπάει.