Όταν βραδιάζει πως με πειράζει
Χάνω τα βήματά μου
Και δε βαστούνε για να παλέψουν
Ένα βαθύ μαράζι.

Τις δύσκολες ώρες, στις κατηφόρες
Ψάχνω το στήριγμά μου
Και δεν μπορούνε, να με χωρέσουν
Όλης της γης οι χώρες.

Κι αντιλαλεί η μοναξιά στα πλήθη κι έχει κρύο
Έχω ανάγκη ζεστασιά, λόγια μ’ ένα οικείο
Σηκώνει πάλι η βραδιά
Κουβέντες μόνο για δύο.

Μέσα στο κλάμα, ζητώ ένα θάμα
Να βρω τα λογικά μου
Μη στείλεις κάτι, μονάχα έλα
Να κάτσουμε αντάμα.

Δύο σου λέξεις που θα ξοδέψεις
Είναι τα γιατρικά μου
Κλείσε το μάτι κι ύστερα γέλα
Να φύγουνε οι σκέψεις.

Κι αντιλαλεί η μοναξιά στα πλήθη κι έχει κρύο
Έχω ανάγκη ζεστασιά, λόγια μ’ ένα οικείο
Σηκώνει πάλι η βραδιά
Κουβέντες μόνο για δύο.