Από χρόνια κι από αιώνες
στέκουν γύρω σου οι κολόνες
που θαυμάζουν οι ζωγράφοι

Και στο άπειρό σου απάνω
το φεγγάρι πρώτο πλάνο
σαν βενέτικο χρυσάφι

Αθήνα, γλυκιά μου Αθήνα
με άνοιξης μοιάζεις αυγή
και είσαι απ' τα χρόνια εκείνα
η πρώτη φιλόξενη γη

Γι' αυτό όποιος φεύγει μακριά σου
κοντά σου να 'ρθει δεν αργεί
γιατί είσαι γλυκιά μου Αθήνα
η πρώτη φιλόξενη γη

Σε θαυμάζουνε οι ξένοι
κι όλοι μένουν θαμπωμένοι
με τα κάλλη σου τα χίλια

Κι όταν φεύγουν όπου πάνε
έναν ύμνο τραγουδάνε
κι από αγάπη κι από ζήλια

Αθήνα, γλυκιά μου Αθήνα
με άνοιξης μοιάζεις αυγή
και είσαι απ' τα χρόνια εκείνα
η πρώτη φιλόξενη γη

Γι' αυτό όποιος φεύγει μακριά σου
κοντά σου να 'ρθει δεν αργεί
γιατί είσαι γλυκιά μου Αθήνα
η πρώτη φιλόξενη γη