Από την άκρη της Γης
θέλεις να παραβγείς
με τον ήχο
Οι φίλοι που `χες εχθές
είναι πια ζωγραφιές
σ’ άσπρο τοίχο

Τα αστέρια σβήσαν ξανά
κι είναι οι σκέψεις φιλιά
στον καθρέφτη
τα αστέρια σβήσαν ξανά
κι η Σελήνη γλιστρά
και στη θάλασσα πέφτει

R
Είναι ο έρωτάς μου ένας πλανήτης
σε τετράγωνη τροχιά γύρω απ’ το Σείριο
είναι τα μάτια σου ένας μαγνήτης
και του σύμπαν του μυαλού σου ένα μυστήριο

Από την άκρη του νου
Ως το φως του ουρανού
τόσοι αιώνες
Από την πρώτη ενοχή
μέχρι την αποχή
δυο Χειμώνες

Τα αστέρια σβήσαν ξανά
κι είναι οι σκέψεις πουλιά
σ’ άσπρο τοίχο
Τα αστέρια σβήσαν ξανά
κλέβει η Σελήνη, πετά
και μου κλέβει ένα στίχο...