Κάθε σου λέξη ένα κάρβουνο αναμμένο,
κάθε σου χάδι κι ένα σίδερο καυτό
κι αυτό το χέρι σου το χιλιολατρεμένο
μου δίνει τώρα το σκοινί να κρεμαστώ.

Ποιος σου είπε, πες μου ποιος
ότι αυτός που σ’ αγαπάει είναι θεός.
Είμαι ένας άνθρωπος με σάρκα και οστά
που γονατίζει και συγνώμη σου ζητά.

Κάθε σου βλέμμα με περνάει σαν τη λεπίδα,
η υποψία σου βαριά κι οδυνηρή,
το βλέπω τώρα καθαρά δεν έχω ελπίδα
για ένα λάθος μου με λιώνεις σαν κερί.

Ποιος σου είπε, πες μου ποιος
ότι αυτός που σ’ αγαπάει είναι θεός.
Είμαι ένας άνθρωπος με σάρκα και οστά
που γονατίζει και συγνώμη σου ζητά.