Για τα σχόλια του κόσμου
δίφραγκο δεν έδινα,
το κρασί και το νερό μου
στ’ όνομα σου έπινα.

Κι όμως κι όμως κι όμως
το κατάλαβα αργά
όσα έλεγε ο κόσμος
ήτανε αληθινά.

Στάχτη μου ‘ριχνες στα μάτια
και με αποκοίμιζες
και στα ξένα μονοπάτια
στα κρυφά τριγύριζες.

Κι όμως κι όμως κι όμως
το κατάλαβα αργά
όσα έλεγε ο κόσμος
ήτανε αληθινά.