Σκιές βουνών μ’ακολουθούν και η θωριά θαμπώνει
Δεν είσαι εδώ και πώς να δω του ήλιου το μπαλκόνι?
Φύλλα ξερά που πέφτουνε απ’το χλωμό φεγγάρι
Κι απ’ Αύγουστο φθινόπωρο στης κιβωτού τ’αμπάρι

(Επωδός)
Τώρα ελάτε φίλοι μου κουκί μου και ρεβύθι
Να δούμε τα μοιρόγραφτα, τα λόγια του χρησμού
Για τη ρωγμή που χώρισε στα δυό το παραμύθι
Και πως θα βρει νεράιδα, εξάντα γυρισμού

Σε ξόβεργες και τα πουλιά από καιρό πιασμένα
Μου τραγουδούν αμίλητα, παράπονα για σένα
Και στο ξερό τον ποταμό που φάνταζε σαν Νείλος
Στέκει βουβός χωρίς πνοή του απάγκιου μας ο Μύλος