Δεν το αποκλείω
Όσα νόμιζα ότι μπορώ να ονειρευτώ
Σ’ αυτήν να τα οφείλω

Αλλά εν γνώσει μου τουλάχιστον
Δεν καταδέχτηκα τη βοήθειά της

Εκτός εάν το ίδιο το όνειρο
Πήρε την ταπεινωτική πρωτοβουλία

Γενικά δε ζητώ
Μόνο στην προσευχή μου επιτρέπω
Κάθε τόσο κάτι να χρειάζεται

Γιατί ξέρω πως λαχανιάζει στον ανήφορο
Και παραιτείται γρήγορα από την κορυφή

Εγώ η ίδια συνήθως δε ζητώ
Ούτε και παίρνω τίποτα

Απ’ όσα φορτικά επιμένει
να δίνει η ελπίδα

Εκτός αν μου δώσει
Κανένα κλειδί

Τότε, ναι, ταπεινώνομαι
Χωρίς ντροπή το αρπάζω

Ό,τι κλειδί και να ναι αυτό
Και άλλης πόρτας ξένης να ‘ναι
Το αρπάζω

Παρά να μείνω έξω