Άλλα δυο χέρια αόρατα σ’ αγγίζουν
όταν σε χαιρετάω τυπικά
Κυκλώνουν το κορμί σου σιωπηλά
φεύγεις και μοιάζουν με μηδενικά
Σου ζωγραφίζουν δρόμους για να περνάς

Για σένα που ξεχνάς
Ξεχνάς εσύ
Θυμάμαι εγώ για εμάς

Οι κρυσταλλένιοι κρίκοι των ματιών σου
κέντρο του κόσμου κι είμαι το εκκρεμές
Μια χαραμάδα μες στις συλλαβές
ψάχνω να γίνω όλα όσα δεν λες
Η αφετηρία, ο προορισμός σου και δρόμος να περνάς

Για σένα που ξεχνάς
Ξεχνάς εσύ
Θυμάμαι εγώ για εμάς
Θυμάμαι εγώ για εμάς

Τι κι αν εσύ ξεχνάς…