Ο χρόνος θα μας σβήσει, όλα θα τα διαλύσει
μονάχα ένα πράγμα ποτέ δε θα μπορέσει να μας πάρει
από τα μάτια μας
Τα συναισθήματά μας μέσα απ τα σώματά μας
θα γίνουνε αέρας ,φωτιά και σκόνη μεσ'τη καταιγίδα
η μόνη μας ελπίδα

Κρατήσου από ένα χέρι όπως κρατάει η ζωή λουλούδι και μαχαίρι
να αγαπάς το πόνο, να μη φοβάσαι να ξεχνάς και να αλλάζεις δρόμο
να χαίρεσαι τα λάθη, να μεγαλώνεις με αυτά τα αγέννητα παιδιά σου
αν δε μετράς τα βάθη θα έχει ορίζοντα ανοιχτό ελέυθερη η καρδιά σου