Λάθος μου βαρύ που πονάει πολύ
σ’ έδιωξα χωρίς να θέλω, μάτωσε η ψυχή
κι έμεινα στο χθες να μετράω πληγές
και να δέρνουν το κορμί μου πόνοι κι ενοχές.

Ας γινόταν να ‘ναι ψέμα
πως δεν είσαι πια εδώ.

Δεν το είχα καταλάβει μακριά σου πως δεν ζω
και τα μάτια σου δεν θα ‘χω ουρανό.
Δεν το είχα καταλάβει πως δεν είναι η καρδιά
μια πόρτα να την κλείνεις έτσι απλά.

Έφυγες αλλά μ’ άφησες πολλά
πιο πολλά απ’ όσα πήρες ρίζωσαν βαθιά.
Μου ‘λειψες πολύ, άδειασε όλη η γη
κι απ’ τη σκέψη σου δεν έχω άλλη επιλογή.

Ας γινόταν να ‘ναι ψέμα
πως δεν είσαι πια εδώ.

Δεν το είχα καταλάβει μακριά σου πως δεν ζω
και τα μάτια σου δεν θα ‘χω ουρανό.
Δεν το είχα καταλάβει πως δεν είναι η καρδιά
μια πόρτα να την κλείνεις έτσι απλά.