Φεύγεις που πας και δραπετεύεις έτσι ξαφνικά
μοιάζει η νύχτα ναρκοπέδιο ειλικρινά.

Φεύγεις και δεν καταλαβαίνω,
είναι το κλίμα φορτισμένο
και θλιβερός θαμώνας το εγώ μου
το καταπατημένο.

Θες να ανοίξεις τα φτερά σου
μακριά μου να πετάξεις
και αδειάζεις το οινόπνευμα
το σπίτι μας να κάψεις.

Τι αισθήματα θα νιώσεις
όταν θα μ' αποτελειώσεις,
ποιον εμένα που έχω δώσει
τη ζωή μου δόση, δόση.

Είσαι μια νάρκη που σκοτώνει ότι σε ενοχλεί
θέλεις να δεις την τελευταία μου αναπνοή.

Όρκοι και λόγια της αγάπης
ήτανε όλα μια παγίδα,
απόψε θέλησες να γράψεις
την τελευταία μας σελίδα.

Θες να ανοίξεις τα φτερά σου
μακριά μου να πετάξεις
και αδειάζεις το οινόπνευμα
το σπίτι μας να κάψεις.

Τι αισθήματα θα νιώσεις
όταν θα μ' αποτελειώσεις,
ποιον εμένα που έχω δώσει
τη ζωή μου δόση, δόση.