Δως μου ελπίδα να παραμυθιάζομαι
και τη μοναξιά μου να ξεχνώ
με τις μοίρες λογαριάζομαι
και σε ποιό Θεό να προσευχηθώ
τα μέσα μου να βρω

Από την ημέρα που γεννήθηκα
σφίγγω τα λουριά
και η μοίρα μου με βάφτισε
σε θολά νερά
άδεια μου καρδιά

Δως μου ελπίδα να παραμυθιάζομαι
και τη μοναξιά μου να ξεχνώ
με τις μοίρες λογαριάζομαι
και σε ποιό Θεό να προσευχηθώ
τα μέσα μου να βρω

Κι όταν ήρθε η ώρα και μεγάλωσα
μου έμαθαν καλά
να μην ονειρεύομαι συχνά
μη ζητάω πολλά
μην κοιτάω ψηλά