Είμαστε τα κοριτσάκια του Μινώταυρου
με το κατάλληλο σχήμα ώστε να χωράμε
στο στόμα του –ο χρόνος είναι πολύτιμος
κι εμείς πρέπει να χρησιμεύσουμε κάπου–
ένα πλήθος συγκινημένο ανεμίζει μαντίλια,
η ταινία ξεκινά, τα μάτια
διαστέλλονται
στέκουμε αμήχανες μπροστά
στην εξέδρα, όλοι προσμένουν
το θαύμα και
όλοι
ταυτόχρονα
το φοβούνται
έχουν την αίσθηση πως θα είμαστε
περισσότερο ασφαλείς στην κοιλιά του τέρατος

– άλλωστε αυτό θα τους δώσει
και μια εύλογη δικαιολογία να το σκοτώσουν