Σ’ ένα μαύρο φορτηγό
φόρτωσα το βιος μου
ότι μπόρεσα να βρω στις καρδιές του κόσμου
κι άιντε να `ναι δηλαδή πέντε κούτες λόγια
κι ένα αίσθημα λειψό
για αγάπη να διψώ

Στο τιμόνι που κρατώ
ξενυχτά η μνήμη
κι ότι είναι ορατό λίγο λίγο σβήνει
κι άιντε να `σβηνε εκεί η ζωή μου όλη
η ζωή που οδηγώ σ’ ένα μαύρο φορτηγό

Δρόμος έγινε η νύχτα που περνώ
τους Χειμώνες διασχίζω εν θερμώ
με τις στάχτες που αφήνω το πρωί
σχηματίζουν οι σκιές διπλή γραμμή
μια φυλακή διαδρομή
και απέναντί μου άνοιξη εσύ
έτσι γύρευα το άνθος του κακού
το φιλί από τα χείλη του γκρεμού

Σ’ ένα μαύρο φορτηγό
φόρτωσα το βιος μου
ότι μπόρεσα να βρω στις καρδιές του κόσμου
κι άιντε να `ναι δηλαδή, μια κουβέντα ακόμα
κάτι πιο αληθινό
σ’ ένα ψεύτικο καιρό

Στο τιμόνι που κρατώ
ξενυχτά η μνήμη
κι ότι είναι ορατό λίγο λίγο σβήνει
κι άιντε να σβηνα κι εγώ πριν το καταλάβω
η ζωή που οδηγώ
ένα άδειο φορτηγό