Για τα μάτια ενός παιδιού που ψάχνουν Γη,
τι τραγούδι να γράψεις,
για το βλέμμα που ζητά μια Ανατολή,
τι πυξίδα ν' αλλάξεις.
Ουρανέ μου που γεννάς τη στιγμή,
ποιον Θεό να φωνάξεις,
για τις θύμησες παιδιού στη γραμμή,
που πονάνε να κλάψεις.

Ίδιο είναι το αίμα, ίδια είναι η Γη,
ίδιο και το δικάιωμα για κάθε παιδί.
Άλλαξαν πια τα είδωλα, άλλαξε κι η αυγή,
προσφυγάκι το λένε και μας καίει η πληγή.

Κάθε μια ζωγραφιά, μολυβιά στη ζωή,
σ' αναγκάζει να πάψεις,
ενός άλλου Θεού διαλογή,
σ' άλλη Γη ίδιο αίμα θα στάξεις.

Ίδιο είναι το αίμα, ίδια είναι η Γη,
ίδιο και το δικάιωμα για κάθε παιδί.
Άλλαξαν πια τα είδωλα, άλλαξε κι η αυγή,
προσφυγάκι το λένε και μας καίει η πληγή.

Σε μια κούκλα τώρα κρύβουν οι καημοί,
του πολέμου τις λέξεις,
στα παιχνίδια που παίζουν παιδιά,
ο Χασάν, ο Ομάρ κι ο Αλέξης.