Τα μαλλιά ανεμίζουν
Σημαία στον ουρανό
Κι ο αέρας φυσάει
Στο πρόσωπο το καθαρό

Μία ζωή κρυμμένη
Μία ζωή σκυφτή
Μία ζωή ν’ ανασαίνουν
Τη δική σου πνοή

Κάθε σου βλέμμα αλήθεια
Απ’ την καρδιά στην καρδιά
Πίσω απ’ το μαύρο το πέπλο
Σπίθα ν’ ανάψει φωτιά

Τα παιδιά σου σκοτώνεις
Όσο ανασαίνεις σιωπή
Γυναίκα Γιορόνα της θλίψης
Έτσι ξεχνούν οι λαοί

Τα μάτια κοιτούν τη σκανδάλη
Αιμάτινη φορεσιά
Τα μαλλιά ξεριζώνεις
Κραυγάζεις δίχως μιλιά

Τα παιδιά σου ανασταίνεις
Όσο ματώνεις τη γη
Γυναίκα Γιορόνα της θλίψης
Έτσι θυμούνται οι λαοί