Γελάς
κι ανθίζει ολόγυρα μη σταματάς
αγάπη απλόχερα να με κερνάς
εγώ κερί θα ‘μαι αναμμένο.

Μιλάς
κι αρχίζουν όνειρα μην το ξεχνάς
κι όταν σε σκέφτομαι να με τηράς
γιατί κερί θα ‘μαι αναμμένο.

Πονάς
βαθιά στα στήθια όταν αγαπάς
την κάθε αλήθεια δεν τηνε ξεχνάς,
είναι στο στίχο μας γραμμένη.
Κρατάς
καρδιά στα χέρια σου και την φυλάς
και την αγάπη μας δεν την πουλάς,
είναι στο δέρμα χαραγμένη.

Γελάς
κι ανθίζει ολόγυρα μη σταματάς
αγάπη απλόχερα να με κερνάς
εγώ κερί θα ‘μαι αναμμένο.

Φωθιές
ανάβουμε του Αη Γιαννιού πολλές
να γίνουνε οι μέρες φωτεινές
γιατί κερί είμαι αναμμένο.

Γιορτές
μας το ‘χουν γράψει οι μοίρες οι καλές
κι όταν ανθίζουν οι πορτοκαλιές
θα σου κρατώ κερί αναμμένο.
Πονάς
βαθιά στα στήθια όταν αγαπάς
την κάθε αλήθεια δεν τηνε ξεχνάς,
είναι στο στίχο μας γραμμένη.
Κρατάς
καρδιά στα χέρια σου και την φυλάς
και την αγάπη μας δεν την πουλάς,
είναι στο δέρμα χαραγμένη.

Μην κλαις
όπου κι αν πάω θα ΄χω δυο φωθιές
απ’ τις ματιές σου αυτές τις μαγικές
αν μου κρατάς κερί αναμμένο.