Τα χρόνια μου καράβια όπου ταξιδεύουν
στου κόσμου τα λιμάνια να σε γυρεύουν.
Κλεμμένες οι λιακάδες που μου φανέρωσες
δεν έχω πια Ελλάδες, δεν έχω άλλες έρωτες.

Μαχαίρι η αγάπη κι οι δυο κοπήκαμε
μες στη φωτιά παραδοθήκαμε,
σαν πεφταστέρια που δεν τα βρήκαμε,
σαν τα καλοκαίρια που δεν ξεχαστήκανε.

Σαν λεύκα μες στο χιόνι μ’ εγκατέλειψες
της γης η ανεμώνη ξέρει πως έλειψες.
Δεν ήμουν η ρωγμή σου και ποτέ δεν έγινα
φωτιά και αφορμή σου για πάντα έμεινα.

Μαχαίρι η αγάπη κι οι δυο κοπήκαμε
μες στη φωτιά παραδοθήκαμε,
σαν πεφταστέρια που δεν τα βρήκαμε,
σαν τα καλοκαίρια που δεν ξεχαστήκανε.